بازی رومیزی ردلندز

در “رَدلَندز”، هر بازیکن کنترل سه کمپ منحصر به فرد را بر عهده دارد و باید از آن‌ها دفاع کند. هدف شما نابود کردن تمام کمپ‌های حریف است تا برنده بازی شوید. عنصر کلیدی و مایه حیات در این بازی “آب” است. با استفاده از توکن‌های آب، می‌توانید کارت‌های شخصیت و کارت‌های رویداد را بازی کنید و از قابلیت‌های آن‌ها بهره‌مند شوید. شخصیت‌ها از کمپ‌های شما محافظت می‌کنند و قابلیت‌های ارزشمندی را در اختیار شما قرار می‌دهند، در حالی که رویدادها تأثیرات مهمی را به بازی اضافه می‌کنند که نیاز به زمان دارند.

هر دو بازیکن از یک دسته کارت (دک) کارت می‌کشند که شامل شخصیت‌ها و رویدادهاست. شما می‌توانید کارت‌ها را بازی کنید یا آن‌ها را بسوزانید تا بلافاصله اثرات “سوختن” آن‌ها را اعمال کنید. برای پیروزی در بازی، باید از کارت‌ها و توکن‌های آب خود به‌طور هوشمندانه استفاده کنید.

اجزاء بازی

• دک اصلی بازی: شامل 46 کارت شخصیت و 20 کارت رویداد
• دک کمپ‌ها: شامل 34 کارت کمپ
• کارت‌های منبع آب: 2 عدد
• کارت‌های تهاجم: 2 عدد
• کارت‌های راهنما: 2 عدد
• توکن‌های آب: 6 توکن سفید و 6 توکن سیاه، با علامت “نا آماده” در پشت

نوبت‌های بازی

هر نوبت بازی شامل سه مرحله است:

1. رویدادها: کارت‌های رویداد را جلو ببرید و تأثیرات آن‌ها را اعمال کنید.
2. پر کردن: 3 توکن آب جمع‌آوری کنید و 1 کارت بکشید.
3. عملیات‌ها: کارت بازی کنید، کارت‌ها را بسوزانید و از قابلیت‌های کارت‌های آماده استفاده کنید.

ماهیت بازی

در “رَدلَندز”، شما در یک دوئل تمام‌عیار و کارتی قرار دارید، که بر محور ایجاد و استفاده از ترکیب‌های قدرتمند کارت‌ها تمرکز دارد. در این نبرد پسا-آخرالزمانی، با بهره‌گیری از کارت‌های شخصیت و رویدادها، از آخرین کمپ‌های خود در برابر حملات بی‌رحمانه حریف محافظت کنید.

شعر پایانی

کدام ریشه‌ها چنگ می‌زنند، کدام شاخه‌ها می‌بالَند
از دلِ این زباله‌ی مُتحجّر؟ ای انسان،
نمی‌توانی بگویی یا گمانه بزنی زیرا که تو فقط
کُپّه‌ای از تصاویرِ درهم‌شکسته را می‌شناسی، در زیرِ تیغِ آفتاب
و درخت مُرده، سایه‌بانی نمی‌گُسترد؛ زنجره، تسکینی نیست
و از سنگ خُشک، صدای آب نمی‌آید. تنها
در پایِ این صخره‌ی سُرخ، سایه‌ای هست
(به سایه‌ی این صخره‌ی سُرخ بیا)،
و چیزی به تو نشان خواهم داد، متفاوت با
سایه‌اَت که در صبحگاه، در پُشتِ سرَت قدم برمی‌دارد
و با سایه‌اَت که در شبانگاه، به دیدارَت قد بر می‌افرازد؛
وحشت را در مُشتی خاک، به تو نشان خواهم داد…